Orta okul yılları. Malum anadolu lisesini 7 yıl okuyan nesiliz. Cağaloğlu Anadolu Lisesi'nin tadı hala damaklardan gitmeyen ortamında müdür yardımcısının odasından alınan okulun teybinde Almanca bir şarkı çalmakta. Sınıfa doluşmuş yaklaşık 25 sabi sübyan önlerinde şarkının sözlerinin yarım yamalak olduğu bir kağıdı, duyup anlamaya çalıştıkları şarkının sözlerinin geri kalanıyla doldurmaya çalışırlar. Derken dersin sonlarına doğru hoca sınıfa dönerek; "Çocuklar, sizinde bildiğiniz Almanca şarkılar varsa sözlerini bulun getirin, sınıfta o şarkıları dinleyelim." der. Sağda solda oturan arkadaşlarla bakışılır, o zamanlar pek fazla popüler olmayan ama bu fırlamaların her şarkısını ezbere bildikleri Rammstein vardır parıldayan gözlerde. ertesi gün kaset kapağında yazan "klavier" sözleri kağıda geçirilir. Bir elde grubun kasedi, diğer elde şarkının sözleri hocaya gidilir. Hoca sözleri bir kez okur ve olur verir. Bir sonraki gün sınıfta oturduğu yerde oturamayan 3-4 ufak çocuk eşliğinde, kapalı bir sonbahar gününde kaset çalmaya başlar. Sınıftan kimileri beğenir şarkıyı ve daha önce dinlemedikleri bu grubu, hoca da beğenir ve sözleri ona getiren ufaklıklara bu grubun bir kaç şarkısını daha getirebileceklerini söyler.
Aradan 10 seneye yakın zaman geçer o arkadaşlarla yavaş yavaş ara soğur, kopulur. Değil orta okul, lise üniversite biter. İş, güç, askerlik gibi bir ton belirsizlik hayata dahil edilmeye çalışılır. Kısacası büyür o ufacık çocuk.
Ta ki o gece sahnenin önüne konulan dev perde perde o inip koskoca Almanya bayrağını görene dek. Birdenbire o zamanlara dönülür. Konserin başından sonuna kadar 13-14 yaşlarında bir ufaklık tutunur saha içinin en önündeki demirlere. Çalan her şarkıyı avaz avaz söylerken birkaç damla yaş ufaklığın yanaklarından aşağı süzülür ve bir an kurduğu her hayalin bunun gibi gerçek olacağına inanır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder