Orhan Veli'den

yolda yürür bir gölge,
çok sakindir
sesi çıkmaz sokaklarında… istanbulun
istanbulumun..
meltemin sesini dinler yürürken
hafif de kamburdur sırtı
hafiften mağrurdur
salınır,
salınır da salınır..
bir taze gelin edasında bilmeden,
aslında ayyaşlığın sınırında.
içmiştir besbelli
ama yine de yolunu bilir
kafasında eski usül şapkası
cebinde bir sürü şiir var besbelli..
öyle yürüyor çünkü
şair edasında
nasıldır ya şairin edası
bilemem…
çılgınlık var aslında
yürüyüşünde
salınışında
kimseye söylemediği
söyleyemediği
sarhoş semalarında
bir garip yürüyüşünde
bir garip orhan veli
orda burda çalışmış,
şurda burda içmiş
bilemem
bilirim ki gölgesi geçer gider yanıbaşımdan
bilirim ki
damlara bacalara türkü söyletendir
bilirim ki
istanbulun türküsü de dillerde
yalnızlığı bilendir
aşkı bilen
gökyüzünü boyar her sabah
diker denizi umarsızca
bilirim ki
istanbulun küçük bir yerinde
alkolün mezesi olur şiirler ve…
bir garip orhan veli
silinir en başından bütün hikayeler
hafif bir gölge gelir yanıbaşıma…
bir garip şair çiçek pasajında..
kadehimin ortağı olur orhan veli
içer de içer..
içimden gelir karpuz kabuğundan gemiler yapmak…
bir türkü söylemek isteriz beraberce,
bir de şiir yazsaydık keşke
keşke..
içimizden hiç eksik olmazdı mısraların huysuzluğu
kadehimde bir buğulu havadır
bir garip orhan veli
bilirim ki halimenin sevgilisi vardır
bir garip orhan veli
dal gibi kızlar
münevver abla mesela..
bir mısra da sanadır be ey güzeller güzeli
bilirim ki
ölünce biz de iyi adam oluruz..
ey garip orhan veli
kadehimin bu gece ortağısın
görüyorum
yolda salınıyor
hafiften çarpık,
hafiften kambur,
bir garip gölge..
bilirim ki bir şiir var cebinde
benim duymadığım
senin görmediğin